W 1953 roku został oddelegowany nakazem pracy na ziemię Bytowską do Inspektoratu Oświaty.

Pierwszą pracę podjął w Mydlicie na stanowisku Kierownika szkoły. Następnie został powołany do 2 letniej służby wojskowej, którą kończy stopniu porucznika.

Po powrocie z wojska przydzielono mu nową placówkę - tym razem w Żukówku.

W 1960 został przeniesiony do Nożyna gdzie obejmuje stanowisko Dyrektora szkoły. Praując tu kończy Wyższe Studia Pedagogiczne w Gdańsku na kierunku -historia.

W Szkole Podstawowej w Nożynie przepracował 37 lat aż do odejścia na emeryturę.

Pracując w szkole udzielał się też społecznie w środowisku . Był kilkakrotnie Radnym Gminy, Pracował w Radzie Nadzorczej Gminnej Spółdzielni, był wieloletnim członkiem Ligi Obrony Kraju.

Po przejściu na emeryturę , pasją stało się pisanie poezji.

Jego zasługi za pracę zawodową i dla otoczenia zostały uhonorowane:

1. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski
2. Dwoma Złotymi Krzyżami Zasługi
3. Medalem 40 lecia Polski
4. Odznaką za zasługi dla województwa słupskiego
5. zasłużony działacz LOK
6. Statuetka Uznania i Szacunku Wójta Gminy Cz. Dąbrówka.

Odchodzi od nas człowiek niezwykły - intelektualista, społecznik, nauczyciel życia, wychowawca pokoleń.

Całe życie zawodowe spędził wśród naszej małej społeczności Nożyna i okolic.

Spokojny, rozważny o ogromnym zasobie wiedzy historycznej i życiowej. Mogę też dziś odważnie powiedzieć - lokalny patriota, miłośnik tej ziemi i tej społeczności.

Uczył pisać, czytać, uczył świata, - uczył żyć.

Wzorem był doskonałym - zawsze spokojny, zachowawczy, rozważny - szanował słowa.

Wsłuchując się w te które wypowiadał- były one mądrością historyczną, prawdą i wskazówką życiową.

Szanowany, wielokrotnie przez różne gremia odznaczany za styl życia dokonania zawodowe, oddanie się pracy i ludziom.

Był wymagającym Dyrektorem, nauczycielem wychowawcą.

Wśród dorosłych uczył pokory, szacunku rozwagi dla życia.

Wychowawca wielu pokoleń zarówno młodzieży jak i ludzi dorosłych jako pracowników.

Każdy kto miał przyjemność , choć na chwilę, zetknąć własne życie z P. Henrykiem, odebrał naukę w słowie i postawie życiowej. To największa z pośród nauk.

Wciąż intelektualnie na wyżynach.

Bardzo dużo pisał, przysyłał swoje wiersze do publikacji w naszym Kurierze Cz.Dąbrówki.

To w słowach wyrażał piękno naszego otoczenia, przywiązanie do ludzi i otoczenia - otoczenia które pokochał decydując o tym że wśród nas chce pozostać na wieczność.

P. Henryku - zapewniamy iż jest to dla naszej społeczności ogromny zaszczyt i honor. Z szacunkiem przyjmujemy go a pamięć zachowamy głęboko w naszych sercach.